Afgelopen weekend was het zover. Deze mama ging weer eens stappen en wel naar de befaamde 070borrel. Een mooie gelegenheid om inspiratie op te doen voor mijn nieuwe boek. Hip, hipper, hipst. Kijken en bekeken worden. Helemaal iets voor mij. Vijftien jaar geleden dan…

Strak schema
Ik zet de verschillen even op een rijtje. Het begint al bij de strakke planning. Ging ik vroeger gewoon standaard elke donderdag, vrijdag, zaterdag en het liefst ook zondag stappen en merkte ik vanzelf wel met wie en waar, nu wist ik al weken van tevoren wat ik ging doen, wie mij gingen vergezellen, waar we heen gingen, hoe laat we zouden vertrekken én hoe laat we weer thuis zouden komen. Er was zelfs een heus evenement voor aangemaakt op Facebook. Een verre van spontaan uitje dus, maar daar staat tegenover dat de voorpret nu vele malen hoger was.
 
Doe dat jurkje maar
Vroeger stond ik uren en uren voor mijn spiegel en kledingkast en riep uiteraard hysterisch: ‘Ik heb niets om aan te trekken.’ Ik begon met jurkje A, het jurkje dat ik eigenlijk van plan was om aan te trekken, maar opeens stond hij niet meer zo leuk. Dus paste ik jurkje B, outfit C, broek D, rokje E, jurkje F… En na deze afwerking van mijn volledige kledingkast, eindigde ik uiteraard weer bij jurkje A, dat op magische wijze nu opeens wel heel leuk stond. Nee, van dat soort onzekere toestanden had ik nu geen last meer. Ik opende mijn kast, griste een van mijn vele jurkjes van de plank, wierp een korte blik in de spiegel en liep de trap af.
Oeh, zit best strak dat jurkje.. Buik inhouden? Of toch maar een ander jurkje? Maar welk jurkje dan..ooo, ik heb écht niets om aan te trekken!

Uurtje of zeven?
Rond elven was altijd een mooi tijdstip om in je favoriete kroeg te belanden. Zelfs nog wat aan de vroege kant. Rond twaalven werd het pas echt leuk en rond een uurtje of twee besloot je naar de volgende tent te verhuizen, waar je dan tot minstens vier uur bleef hangen, liefst nog later, want je was maar wat bang om iets te missen. Wat dat ‘iets’ dan was, wist ik eigenlijk ook niet, maar missen wilde ik het niet. Uiteraard ging ik met de fiets, want een taxi kostte een fortuin. ‘Natuurlijk fiets ik terug met vriendinnen samen, mama.’ (Ze wonen alleen niet echt bij mij in de buurt hè, dus dat ik die laatste twintig minuten midden in de nacht in mijn uppie en in mijn hotpants fiets, dat geeft niet, toch?). Nu zat ik al iets over zevenen bij onze eerste ‘stop’. Wachtend op de zestienjarige oppas die rond half negen zou komen, zodat wij moeders konden vertrekken met een taxibusje, terwijl de moederfietsen in de voortuin stonden.

Flessen wijn
Maar het taxibusje was niet het enige verschil met vroeger. Keek je vroeger met een benauwd gevoel naar je bijna lege portemonnee en rekende je uit hoeveel drankjes je maximaal kon kopen. Nu werden er gewoon achter elkaar flessen wijn aangeschaft. Ik had mijn glas nog niet leeg of hij werd al weer volgeschonken. Heel vervelend.

Mama ik vind je lief
Maar dat het echt vervelend is, merk je pas de volgende ochtend. Om kwart voor zes. Dat tijdstip waarop je vroeger regelmatig pas thuiskwam. Dat tijdstip waarop je nu vaker dan je lief is je bed uit moet, want hij moet plassen.. hij is wakker.. hij heeft last van een hoestje.. hij heeft honger.. hij heeft naar gedroomd.. Uitgeblust en flink aangeschoten lig je op je bed. Dekbed half over je hoofd heen. Misschien licht snurkend, maar dat zal ik uiteraard altijd ontkennen.
En dan hoor je het. Een slaapkamerdeur.. voetstapjes in de gang. Snelle voetstapjes en iets te hard neergezet. Dat is de jongste. De oudste heeft namelijk een iets elegantere tred. Daarentegen smijt zij weer met deuren.
Mijn slaapkamerdeur gaat open. Ik heb zin om heel hard te roepen dat hij weg moet gaan en dat ik wil slapen, maar er komt geen geluid uit mijn best wel droge mond.
‘Mama?’
‘Jaaa?’ kreun ik chagrijnig.
‘Mama, ik vin jouw liefff.’ Een klein kusje op mijn wang. Een zacht handje op mijn voorhoofd.
‘Mag ik bij jou liggen?’ zegt hij terwijl hij mijn bed inkruipt.
‘Hmm.’
‘Mama?’
‘Jaha?’
‘Waarom lig jij met jouw hoofd bij papa’s voeten?’