Een deel van me verlangt er naar, maar een ander, redelijk dominant deel in mijn hersenen, heeft er ab-so-luut niets mee: sporten.
De oplossing lijkt simpel, als je geen zin hebt om te sporten, dan sport je toch gewoon niet? En daar is inderdaad helemaal niets mis mee, tot die ene broek opeens wel erg strak begint te zitten en er cijfertjes op de weegschaal verschijnen die ik eerder heb gezien, alleen toen was ik hoogzwanger.
Maar afvallen is niet mijn enige drijfveer, het zou namelijk ook best fijn zijn als ik niet volledig buiten adem het schoolplein op hoef te waggelen, omdat mijn conditie op zijn zachtst gezegd niet echt goed samengaat met een bakfiets en tegenwind. En dus zit er maar één ding op: ik word lid van de sportschool. Maar je bent toch al twee keer eerder lid geweest en dat was toch niet zo’n succes? Lees: je hebt tien maanden lang voor niets elke maand abonnementskosten betaald.
Klopt, maar nu wordt alles anders. Deze keer ben ik gemotiveerd, let maar op! En jawel.. de eerste twee maanden gaat het geweldig. Ik sport minstens twee keer per week, soms zelfs drie keer. Maar dan wordt het koud en donker buiten, en eigenlijk voel ik me best een beetje moe. Weet je wat, ik ga morgen wel.. O, nee, morgen komt Glee op de tv, woensdag dan maar..
Ik verzin steeds vaker smoesjes en sla regelmatig een weekje over. Eén week wordt al snel twee weken en twee weken worden binnen no time een maand. Voor ik het goed en wel doorheb, ben ik al eeuwen niet meer gegaan. De drempel wordt steeds hoger en hoger.
Na een jaar houd ik het voor gezien en zeg mijn abonnement op. Het is ook niets voor mij, zo’n sportschool. Veel te duur en het neemt veel te veel tijd in beslag.
Daarom ga ik ook hardlopen. Wat stom dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Hardlopen is volledig gratis en ik kan het doen wanneer het mij uitkomt. Ik koop een gloednieuw hardlooptenue en glimmende schoenen. Ik download ‘Start – to –run deel I’ en ach, ik kan deel II net zo goed alvast downloaden. De eerste maanden gaat het geweldig. Wat is dit super! Ik voel me zo fit als een hoentje. Maar dan wordt het donker en koud en kwam Glee nou op tv vanavond?
De maanden vliegen voorbij en ik voel me perfect. Ik sport niet en dat is prima! Want ik fiets wel elke dag op een bakfiets en ik loop door de winkelstraten, dat is ook bewegen, ja toch? En wat dacht je van al die keren dat ik moet bukken om al dat speelgoed van de grond te rapen? En zoonlief steeds weer de trap op en af dragen, gaat je ook niet bepaald in je koude kleren zitten. Beweging genoeg dus..
Maar waarom voel ik me nu zo ongezond? Waarom voel ik een steek in mijn buik als ik andere vrouwen met sporttassen naar de sportschool zie vertrekken. Ze hebben zo’n gezond kleurtje op hun gezicht, terwijl ik er zo bleek en moe uitzie. Ik voel me eigenlijk ook best moe en futloos en dik.. Hoeveel weeg ik eigenlijk? Oh my god, zoveel? Dat moet een vergissing zijn..
Misschien moet ik meer bewegen? Natuurlijk moet ik meer gaan bewegen. Na je dertigste gaat het nu eenmaal niet meer vanzelf. Dat moet je onder ogen zien. De tijd dat je alles kon eten zonder te bewegen, is voorbij en als je die zwangerschapskilootjes eindelijk kwijt wilt, zit er maar één ding op: de sportschool! Waarom heb ik daar nu niet eerder aan gedacht?
Hm, een eenjarig abonnement kost 50 euro in de maand, maar als ik twee jaar lid word, kost het maar 40 euro..