Onderstaande column is geschreven voor de website www.whoopsiedaisy.nl

Je kunt wel stellen dat ik niet bepaald vooraan stond toen de huishoudelijke kwaliteiten werden uitgedeeld. Het kost me bijzonder veel moeite om mijn huis aan kant te houden, niet in de laatste plaats omdat ik mijn spullen altijd en overal laat slingeren.
 
Ik neem mezelf steeds weer stellig voor om alles wat ik gebruik netjes op dézelfde plek terug te leggen, maar toch hoor je mij regelmatig (lees: elke dag) lichtelijk gestrest (lees: zwaar hysterisch) door het huis heen gillen: ‘Waar is mijn haarborstel? Wie heeft mijn tas gezien? Nee, niet die tas, die bruine. Nee, niet díe bruine, die andere! Bel me even, ik ben mijn iPhone kwijt. Wie heeft mijn laarzen onder de tafel gegooid? Waar zijn in vre-des-naam mijn sleutels?’
 
Er is dus regelmatig wat zoek, maar zoek is wat anders dan kwijt. Zoek en gij zult vinden, toch? Nou niet helemaal, want op mysterieuze wijze verdwijnen er regelmatig objecten in dit huis. En als ik dan schrijf verdwijnen, dan bedoel ik ook echt verdwijnen. Nergens te vinden, foetsie, van de aardbodem verdwenen.
Op de eerste plaats zijn daar de haarattributen. Speldjes, elastiekjes en meer van dat soort frummels. Hoeveel van die krengen ik wel niet gekocht heb en waar ze zijn gebleven? Geen flauw idee.
Bestek. Bestek? Ik hoor je denken: hoe kun je nu in vredesnaam bestek kwijtraken? Geen idee, maar het gebeurt wel. Van vorkjes tot pizzasnijder. Van theelepeltje tot aardappelschilmesjes. Fi, fa, foetsie.
Pennen. Pennen in overvloed. Aan pennen geen gebrek. Althans dat zou zo moéten zijn, maar ook pennen zijn hun leven niet zeker in mijn huis.
En laten we de wasbolletjes niet vergeten. Hoe is het mogelijk dat ik minstens tien van die dingen zou moeten hebben, maar als ik een wasje draai continu op zoek moet gaan naar het bolletje.
En nu we het toch over de was hebben. Waar zijn in hemelsnaam mijn sokken gebleven? Hoe kan het dat als alle was gevouwen is en de wasmand volledig leeg is, ik in de sokkenlades inmiddels tientallen ‘halve’ voornamelijk kindersokken aantref. Waar is de bijpassende andere helft van het paar? Verdwenen in de wasmachine? Kan dat? Verdwijnen de kindersokjes in de gaatjes van de wasmachine? Maar dat kan toch helemaal niet, of wel…?

Het stoort me, dat sokkenmysterie. Het stoort me echt. Die elastiekjes zullen vast in mijn broekzakken zit of zo. En dat bestek… (niet doorvertellen hoor, maar ik denk dat ik regelmatig een vorkje laat verdwijnen als ik iets te fanatiek de borden leegschraap boven de vuilnisbak). Pennen? Waarschijnlijk ergens op, naast, in of onder een of andere kast, la, tas of bank. Maar die sokken, hè. Waar zijn nu toch die sokken?
Ik heb er eenvoudigweg geen plausibele verklaring voor en dat knaagt aan me. Gelukkig was daar dé oplossing. Een wasnet. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Zo’n eenvoudige, maar o zo briljante oplossing. Voor degenen die niet weten wat een wasnetje is: het is, het woord zegt het al, een netje voor je was. Sokjes en ander klein teer spul kunnen eenvoudig gescheiden worden van de andere was, door het in het wasnetje te plaatsen. Wasmachine aan en draaien maar. Perfect. Geniaal. Een kind kan de was doen.

Alleen tja.. tja, tja, tja… waar o waar heb ik dat wasnetje nu ook al weer gelaten?