‘Ben jij Adam?’ Mijn stem klinkt iets hoger dan normaal.
Hij knikt me zakelijk toe. Ik twijfel. Moet ik hem nu de hand schudden? Hij staart me een paar seconden recht in mijn ogen aan. Net op het moment dat ik mijn hand wil uitsteken, zet hij een stap naar voren. ‘Zullen we?’
‘Eh ja,’ antwoord ik zenuwachtig. Zo sierlijk mogelijk loop ik in de richting van de lift. Ik voel zijn ogen in mijn rug branden. Mijn hakken tikken ritmisch op de marmeren vloer. Hij staat zwijgend naast me. Ik doe net alsof ik voor me uitstaar, maar onderwerp hem vanuit mijn ooghoek aan een grondige scan. Smetteloos wit overhemd. Onberispelijk zwart pak met een heel fijn streepje. Gitzwarte schoenen die…
De liftdeuren glijden open en mijn ademhaling neemt onwillekeurig toe. ‘Welke etage?’ Hij vermijdt mijn blik en zijn stem klinkt afstandelijk en koel.
‘Derde etage. Kamer 307.’ Laat het hem echt koud of is hij in werkelijkheid net zo nerveus als ik? Ik kijk gespannen toe hoe hij de liftknop bedient. Een trouwring. Er prijkt onmiskenbaar een trouwring aan zijn vinger. Waarom heeft hij die ring niet afgedaan?
De liftdeuren schuiven open en hij zet twee passen naar voren. Kamer 303, kamer 305, kamer 307. Hij staat vlak achter me, ik ruik zijn parfum. Hugo Boss. Daar is geen twijfel over mogelijk.
Zenuwachtig rommel ik in mijn tas. Waar is dat pasje? Ik kijk voor de derde keer in een zijvakje en nu zit het pasje er opeens wel in. Opgelucht laat ik het pasje door de gleuf glijden. Het lampje springt op groen en de deur gaat open. Wat nu? Zal ik meteen op bed plaatsnemen? Moet ik hem nog wat te drinken aanbieden?
Hij neemt plaats op een donkergrijze fauteuil in de hoek van de kamer. Ik ga aarzelend naast hem zitten. ‘Hoe heet je eigenlijk?’ vraagt hij terwijl hij elk detail van mijn lichaam ongegeneerd in zich opneemt. Bevalt het hem? Ik zie waardering noch afkeuring in zijn ogen. ‘Suzanne,’ lieg ik.
‘Suzanne,’ herhaalt hij op vlakke toon. ‘Wil je eh.. wil je iets drinken?’ vraag ik vertwijfeld.
‘Nee, dank je.’ Ik staar hem ietwat onzeker aan.
‘Vergis ik me of heb je nog bijzonder weinig ervaring?’
‘Je eh.. je bent mijn eerste klant,’ mompel ik. Het woord klant zorgt voor een weeïg gevoel in mijn maag.
Er verschijnt een tevreden blik in zijn ogen. Hij is overduidelijk in zijn nopjes dat hij de primeur heeft en zakt comfortabel achterover in zijn stoel. Het is zonneklaar dat hij verwacht dat ik het initiatief neem. Ik sta op en trek mijn minuscule lichtrode jurkje recht. Ik laat mijn tong vluchtig over mijn lippen glijden. Hij werpt me een bewonderende blik toe. Mijn zelfvertrouwen groeit. Tergend langzaam open ik de knopen van mijn jurk, terwijl hij gefascineerd toe kijkt. Zo gracieus mogelijk laat ik het flinterdunne stofje van mijn schouders glijden. Gekleed in niets meer dan een nietige string, een zwarte kanten push-up beha en twee vuurrode killerheels ga ik voor hem staan. Ik steek mijn hand naar hem uit en trek hem uit zijn stoel. Behendig ontdoe ik hem van zijn colbert en overhemd. Hij staat met ontbloot bovenlijf tegenover me. Ik zie in zijn ogen dat hij opgewonden raakt. Ik buig voorover en laat mijn lippen plagerig langs zijn borst glijden. Plotseling grijpt hij mijn haar beet en draait mijn gezicht omhoog. Hongerig drukt hij zijn lippen op die van mij. Zijn tong glijdt ruw naar binnen en hij duwt me achterover op het bed. Zijn handen en mond zijn overal tegelijk. Binnen no time rollen we naakt over het bed heen. Al mijn spanning is verdwenen en zijn aanrakingen overstijgen al mijn verwachtingen.
Wat heb ik dit gemist. Wat heb ik dit ongelooflijk gemist. Ik sluit mijn ogen en geef me over aan zijn ritmische bewegingen. Na afloop staar ik vertwijfeld naar het plafond. Was het voor hem net zo fijn als voor mij?
Hij komt langzaam overeind en draait zich naar me toe. ‘Een jongen of een meisje?’ Ik staar hem niet begrijpend aan. Hij tikt zachtjes tegen mijn litteken. ‘Een keizersnee, toch?’ vraagt hij nieuwsgierig.
‘Een jongen,’ antwoord ik. ‘En jij?’ Ik werp een blik op zijn trouwring.
‘Ook een jongen,’ antwoordt hij met een glimlach. ‘Hij is achttien maanden. Mijn vrouw en ik.. we..’ Hij aarzelt en voor het eerst zoekt hij naar woorden. ‘Alles draait om de kleine man. We hebben te weinig tijd voor elkaar, vandaar..’ Hij zwijgt en ik knik begripvol, ik hoop van harte dat hij niet naar mijn motieven vraagt. Het liegen gaat me minder goed af dan ik van tevoren dacht.
Ineens rolt hij van het bed af. ‘Het eh.. het is al laat. Ik ga.’
‘Ik begrijp het,’ fluister ik. Gespannen kijk ik toe hoe hij zijn portemonnee opentrekt. Vier briefjes van vijftig worden op het nachtkastje gelegd. ‘Je was geweldig,’ zegt hij oprecht tevreden en ik kijk toe hoe hij met een voldane blik de kamerdeur achter zich dichttrekt. Ik laat mezelf uit bed glijden en stap met een ingenomen gevoel onder de hete douchestralen. Het viel mee. Sterker nog, het was meer dan geweldig. Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen?
Een kwartier later wandel ik tevreden het hotel uit richting taxistandplaats. Voor ik het portier kan openen, zwiept deze open. Glimlachend stap ik in.
‘Dat duurde lang.’
‘Sorry, ik stond nog na te genieten onder de douche.’
‘Ik heb de oppas gebeld. Robbie ligt heerlijk te slapen.’
‘Fijn,’ antwoord ik opgelucht. ‘Heeft hij zijn papfles goed opgedronken?’
‘Tot de laatste druppel.’
‘Gelukkig.’
‘Maar eh.. Suzanne?’ vraagt hij onderzoekend.
‘Niet goed?’
‘De volgende keer graag iets exotischer,’ klinkt het grinnikend.
‘De volgende keer?’ vraag ik met een ondeugende grijns op mijn gezicht.
‘Er komt een volgende keer toch?’ Hij kijkt me hoopvol aan.
‘Absoluut,’ fluister ik grijnzend en ik leg mijn hoofd tevreden tegen zijn schouder aan terwijl de taxi langzaam optrekt.